Spis treści
Jakie są wzory czasowników w języku angielskim?
W języku angielskim, aby poprawnie połączyć ze sobą czasowniki, konieczne jest stosowanie tzw. „verb patterns,” czyli po prostu określonych schematów. Trudno znaleźć dwa czasowniki stojące obok siebie bez żadnego łącznika – zazwyczaj potrzebują one „to” lub formy z końcówką „-ing„. Do najpopularniejszych konstrukcji należą:
- połączenie czasownika z „to” i bezokolicznikiem,
- czasownik plus gerundium (czyli forma z „-ing„),
- czasownik z samym bezokolicznikiem, bez „to„.
Przykładowo, po czasowniku „want” stosujemy „to + bezokolicznik,” jak w „I want to eat„. I odwrotnie, po czasowniku „enjoy” naturalnie wstawimy stronę czynną – „I enjoy swimming„. Aby jednak płynnie posługiwać się angielszczyzną i instynktownie wiedzieć, kiedy użyć „to + bezokolicznik,” kiedy formy „-ing,” a kiedy samego bezokolicznika, niezbędne jest poznanie, a nawet zapamiętanie, które czasowniki preferują dany schemat. Traktuj to jako klucz do językowej swobody!
Jakie są zasady łączenia czasowników z formami?
Prawidłowe łączenie czasowników z różnymi formami gramatycznymi to w języku angielskim klucz do poprawnej i zrozumiałej komunikacji. Zasady te, znane jako „verb patterns,” precyzują, czy po danym czasowniku używamy bezokolicznika z „to,” formy z „-ing” (gerund), czy też samego bezokolicznika. Ich opanowanie jest niezbędne, aby biegle posługiwać się językiem, zarówno w mowie, jak i w piśmie. Zastanawiasz się, które czasowniki wymagają użycia „to” przed kolejnym czasownikiem? Do tej grupy zaliczają się między innymi:
- want (chcieć),
- need (potrzebować),
- decide (decydować),
- hope (mieć nadzieję),
- learn (uczyć się),
- promise (obiecywać).
Spójrz na przykład: „I want to learn English” (Chcę uczyć się angielskiego), gdzie po „want” następuje „to learn.” A co z czasownikami wymagającymi formy z „-ing” (gerund)? Tutaj znajdziemy takie słowa jak:
- enjoy (lubić),
- avoid (unikać),
- consider (rozważać),
- finish (kończyć),
- mind (mieć coś przeciwko),
- suggest (sugerować).
Dla przykładu: „I enjoy swimming” (Lubię pływać), gdzie „swimming” jest formą gerund po czasowniku „enjoy.” Należy jednak pamiętać, że istnieją czasowniki, po których możemy zastosować zarówno „to + infinitive,” jak i formę z „-ing,” ale wybór formy może subtelnie wpłynąć na sens zdania. Do tej kategorii należą:
- remember (pamiętać),
- forget (zapominać),
- regret (żałować),
- try (próbować).
Na przykład, „I remember to lock the door” oznacza „pamiętam, żeby zamknąć drzwi” (pamiętam o obowiązku to zrobić), podczas gdy „I remember locking the door” znaczy „pamiętam, że zamknąłem drzwi” (pamiętam sam fakt zamknięcia). To subtelna, ale niezwykle istotna niuansa, którą warto zapamiętać.
Jakie czasowniki używają 'to’ + bezokolicznik?
Użycie „to” z bezokolicznikiem jest obligatoryjne po wielu angielskich czasownikach, tworząc charakterystyczne i utrwalone frazy. Wśród najczęściej spotykanych znajdują się:
- „agree”,
- „decide”,
- „expect”,
- „hope”,
- „need”,
- „want”.
Co więcej, konstrukcja „to + bezokolicznik” jest wymagana również po czasownikach takich jak:
- „learn”,
- „offer”,
- „refuse”,
- „seem”.
Warto zaznaczyć, że niektóre czasowniki – na przykład „start,” „begin” oraz „continue” – dopuszczają zastosowanie zarówno formy „to + bezokolicznik,” jak i formy z końcówką „-ing,” przy czym różnica w znaczeniu jest zazwyczaj subtelna.
Co to są czasowniki z bezokolicznikiem bez 'to’?
Czasowniki, po których bezpośrednio następuje bezokolicznik w formie podstawowej, czyli tak zwany „bare infinitive” (bezokolicznik bez „to”), charakteryzują się tym, że łączą się z czynnością następczą bez zbędnych elementów. Najbardziej typowym przykładem są czasowniki modalne, a więc słowa takie jak:
- can,
- could,
- must,
- might,
- should,
- will.
Dlatego naturalne jest powiedzenie „I can swim”, a dodawanie „to” („I can to swim”) jest po prostu niepotrzebne. Oprócz nich, bezokolicznika bez „to” wymagają również inne czasowniki, na przykład „let” (pozwalać) i „make” (zmuszać, robić). Stąd usłyszymy „She lets me pay” oraz „They made him do it”. Użycie „to” w tych konstrukcjach byłoby błędem. Warto jednak zwrócić uwagę na czasownik „help” (pomagać). W jego przypadku bezokolicznik może, ale nie musi, występować z „to”. Powiemy więc zarówno „He helped me carry the bags”, jak i „He helped me to carry the bags”. Obie wersje są gramatycznie poprawne, choć ta pierwsza, bez „to”, jest zdecydowanie częściej spotykana w języku angielskim.
Jakie czasowniki mogą występować w formie gerund?
W języku angielskim niektóre czasowniki wymagają użycia formy z końcówką -ing, czyli gerundium, tworząc charakterystyczne konstrukcje gramatyczne. Zazwyczaj są to czasowniki, które w naturalny sposób opisują czynności lub stany. Do tej grupy należą między innymi:
- admit (przyznawać się) – na przykład: „He admits stealing the money” (Przyznaje się do kradzieży pieniędzy),
- avoid (unikać) – jak w zdaniu: „She avoids going to parties” (Ona unika chodzenia na przyjęcia),
- consider (rozważać) – np.: „They are considering moving to Spain” (Rozważają przeprowadzkę do Hiszpanii),
- deny (zaprzeczać) – „He denies having seen her” (Zaprzecza, że ją widział),
- enjoy (lubić) – „I enjoy playing the guitar” (Lubię grać na gitarze),
- finish (kończyć) – „She finished reading the book” (Ona skończyła czytać książkę),
- mind (mieć coś przeciwko) – „Do you mind helping me?” (Masz coś przeciwko, żebym Ci pomógł?),
- suggest (sugerować) – „I suggest going to the cinema” (Sugeruję pójście do kina).
Ważne jest również, że gerundium występuje po przyimkach, co ilustruje zdanie: „I’m good at cooking” (Jestem dobry w gotowaniu), a także po niektórych wyrażeniach, jak w przysłowiu: „It’s no use crying over spilt milk” (Nie ma sensu płakać nad rozlanym mlekiem).
Co to są czasowniki z końcówką -ing?
Czasowniki z końcówką „-ing” mogą pełnić dwie funkcje w zdaniu:
- stanowią rzeczownik odczasownikowy (gerundium),
- występują jako forma ciągła czasownika (imiesłów przymiotnikowy czynny).
Rzeczownik odczasownikowy zachowuje się jak każdy inny rzeczownik – może pełnić rolę podmiotu, tak jak w przykładzie „Palenie szkodzi„. Może również występować jako dopełnienie, na przykład „Lubię pływać„. Często wchodzi też w skład wyrażeń przyimkowych, co widać w zdaniu „On dobrze gotuje„. Z drugiej strony, forma ciągła „-ing” jest nieodzowna w czasach continuous i perfect continuous. Dzięki niej możemy opisywać czynności, które trwają w czasie. Tak więc, w czasie present continuous powiemy „Oglądam telewizję„, a w present perfect continuous – „Ona pracuje cały dzień„. Co istotne, po pewnych czasownikach zawsze stosujemy formę z „-ing„. Szczególnie warto zapamiętać takie słowa jak:
- avoid,
- consider,
- enjoy,
- finish,
- mind,
- suggest.
Jakie są różnice między -ing a bezokolicznikiem z 'to’?
Subtelna, aczkolwiek zasadnicza różnica występuje w zastosowaniu formy ’-ing’ (gerundium) oraz bezokolicznika z „to”. Sedno tkwi w wpływie, jaki każda z tych konstrukcji wywiera na sens całego zdania. Forma ’-ing’ w zdaniu przybiera funkcję rzeczownika, nadając wypowiedzi konkretny charakter. Natomiast bezokolicznik z „to” odznacza się większą wszechstronnością, mogąc pełnić rolę m.in. rzeczownika, przymiotnika lub przysłówka, dostosowując się do kontekstu.
Niektóre czasowniki pozwalają na kombinację zarówno z formą ’-ing’, jak i z bezokolicznikiem, ale należy pamiętać, że dany wybór precyzyjnie ukierunkowuje nasze przesłanie. Dobrym przykładem jest para zdań: „I stopped smoking”, co oznacza trwałe porzucenie nałogu, oraz „I stopped to smoke”, wskazujące na krótkotrwałą przerwę w podróży w celu zapalenia papierosa. Wybór właściwej konstrukcji powinien być podyktowany zamierzoną intencją. Mówiąc o zatrzymaniu się w jakimś celu, naturalnym jest użycie struktury „to + bezokolicznik”. Z kolei forma ’-ing’ idealnie nadaje się do wyrażania zaprzestania jakiejś konkretnej czynności. Zatem kluczową rolę odgrywa tutaj kontekst, który determinuje poprawne użycie obu form.
Jakie są czasowniki, które wyrażają upodobania?
Czasowniki opisujące nasze upodobania stanowią interesującą kategorię, ponieważ łączą się z formą -ing, czyli gerundium. Do tej grupy należą popularne słowa, takie jak:
- „like”,
- „love”,
- „hate”,
- „enjoy”,
- „prefer”,
- „dislike”,
- a także wyrażenie „can’t stand”.
Dzięki nim możemy swobodnie mówić o czynnościach, które lubimy, cenimy, których nie znosimy, lub po prostu uważamy za przyjemne. Przykładowo, gdy mówimy „I like swimming”, wyrażamy, że pływanie sprawia nam przyjemność i chętnie się temu oddajemy. Podobnie, stwierdzenie „She enjoys reading” oddaje fakt, że czytanie jest jej ulubionym sposobem spędzania czasu i stanowi jej hobby. Używając tych konstrukcji, po prostu komunikujemy nasze osobiste preferencje dotyczące konkretnych aktywności. To naprawdę łatwy sposób na wyrażanie swoich upodobań!
Dlaczego niektóre czasowniki występują obok siebie?
W języku angielskim, połączenie dwóch czasowników obok siebie jest możliwe, choć wymaga zastosowania swoistych łączników – słówka „to” lub końcówki „-ing„. Sekret tkwi w tak zwanych wzorach czasownikowych, których opanowanie jest niezwykle istotne. Dzięki nim konstruujemy poprawne zdania i unikamy częstych błędów gramatycznych.
Weźmy czasownik „remember” – możemy po nim użyć zarówno „to + bezokolicznik„, jak i formy z „-ing„, ale istotnie wpłynie to na sens wypowiedzi. Dla przykładu, „I remember to lock the door” oznacza, że pamiętam, iż *mam* zamknąć drzwi, podczas gdy „I remember locking the door” wskazuje, że *pamiętam fakt*, że je zamknąłem. Prawidłowe stosowanie tych zasad jest fundamentalne dla logicznej struktury zdania i jasności przekazu, zatem warto poświęcić im odrobinę czasu.
Jakie są przykłady czasowników ze zmianą znaczenia?
Czy wiesz, że niektóre angielskie czasowniki potrafią zmienić swoje znaczenie w zależności od tego, czy towarzyszy im gerundium (forma z końcówką „-ing”) czy bezokolicznik z „to”? Ta subtelna różnica może sprawiać trudności, ale jej zrozumienie jest kluczowe do precyzyjnego wyrażania myśli. Przyjrzyjmy się kilku przykładom:
- Stop: „I stopped smoking” oznacza definitywne rzucenie palenia. Zupełnie inaczej brzmi „I stopped to smoke” – w tym przypadku przerwaliśmy coś, aby zapalić, zrobiliśmy sobie krótką przerwę,
- Remember: Powiedzenie „I remember locking the door” oznacza, że pamiętamy fakt zamknięcia drzwi. Natomiast „I must remember to lock the door” to przypomnienie o obowiązku ich zamknięcia. Pamiętajmy o tej różnicy!,
- Forget: „I’ll never forget seeing her perform” opisuje niezatarte wspomnienie jej występu. Z kolei „I forgot to buy milk” sygnalizuje, że zapomnieliśmy o konkretnej czynności – zakupie mleka,
- Regret: „I regret saying that” wyraża żal z powodu wypowiedzianych słów. Natomiast „I regret to inform you that…” to formalny zwrot, używany na przykład jako wstęp do przekazania nieprzyjemnych informacji,
- Try: „Try to open the window” sugeruje podjęcie próby otwarcia okna, wysiłek. „Try using this method” to z kolei zachęta do wypróbowania danej metody.
Opanowanie tych niuansów jest niezwykle ważne dla płynnego posługiwania się językiem angielskim. Pozwoli to uniknąć nieporozumień i sprawi, że nasza komunikacja stanie się bardziej efektywna i precyzyjna.
Jakie są ćwiczenia na wzory czasownikowe?
Ćwiczenia skoncentrowane na wzorcach czasownikowych są niezwykle pomocne w utrwalaniu poprawnego ich stosowania. Celem jest opanowanie użycia konstrukcji takich jak „to” + bezokolicznik, formy z końcówką „-ing” (gerund) czy też samego bezokolicznika. Te zadania mają za zadanie wykształcić automatyzm w wykorzystywaniu tych struktur, zarówno w mowie, jak i w piśmie, co naturalnie przekłada się na płynność wypowiedzi. Przykładowe ćwiczenia mogą obejmować różnorodne formy aktywności. Można na przykład:
- uzupełniać luki w zdaniach, wstawiając odpowiednią formę czasownika – „to go”, „going” lub „go” – po innym czasowniku, tak aby całość pasowała do konkretnego wzorca,
- transformować zdania, polegającą na przekształcaniu ich z użyciem różnych wzorców, na przykład zamiana bezokolicznika na gerund, przy jednoczesnym zachowaniu pierwotnego znaczenia,
- tłumaczyć zdania z dbałością o właściwe zastosowanie wzorców,
- wybierać jedną, poprawną formę czasownika spośród kilku, z których każda reprezentuje inny wzorzec,
- rozpoznawać i korygować błędy wynikających z nieprawidłowego użycia wzorców, co zapobiega powtarzaniu się tych samych pomyłek.
Regularne ćwiczenie sprawia, że poprawne formy czasowników wchodzą w nawyk, a w konsekwencji komunikacja staje się znacznie prostsza i efektywniejsza.