Wiktor Tadeusz Badowski, urodzony 20 lutego 1902 roku w Borzęcinie, niedaleko Brzeska, to postać, która zapisała się w historii Polski jako kapitan artylerii Wojska Polskiego.
Jego życie, pełne pasji i poświęcenia dla ojczyzny, zakończyło się tragicznie podczas zbrodni katyńskiej, gdzie zginął między 16 a 19 kwietnia 1940 roku.
Losy Wiktora Badowskiego są przykładem wielu ofiar, które poniosły śmierć w dramatycznych okolicznościach, stanowiących mroczną kartę w dziejach II wojny światowej.
Życiorys
„Wiktor Badowski przyszedł na świat w rodzinie Stanisława i Katarzyny z Czujów. Ukończył naukę w szkole podstawowej w Borzęcinie, a następnie gimnazjum w Tarnowie.
W latach 1920 brał udział w wojnie, walcząc najpierw w 6 pułku artylerii ciężkiej, a później w 1 ochotniczej baterii 9 dywizjonu artylerii konnej. W okresie 1922–1923 był uczniem Kursu Szkoły Podchorążych w Oficerskiej Szkole Piechoty w Warszawie, a latem 1923 roku rozpoczął naukę w Oficerskiej Szkole Artylerii, która mieściła się w Toruniu.
Na podstawie decyzji Prezydenta RP Stanisława Wojciechowskiego, 2 października 1925 roku Badowski został mianowany podporucznikiem ze starzeństwem, z dniem 1 lipca 1925 roku, zajmując 87. lokatę w korpusie oficerów artylerii. Wkrótce po tym jego służba przeniosła go do 20 pułku artylerii polowej w Prużanie. W 1927 roku awansował na porucznika, a jego starszeństwo datowano na 1 lipca tego samego roku. Pełnił tam różnorodne funkcje, w tym oficera baterii, łączności, intendentury i administracji.
Kolejny awans, tym razem na stopień kapitana, otrzymał 1 stycznia 1936 roku oraz zajmował 80. lokatę w korpusie oficerów artylerii. W 1939 roku służył w dywizjonie artylerii lekkiej KOP „Czortków”, gdzie działał w roli adiutanta.
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku brał udział w walkach w 40 pułku artylerii lekkiej, pełniąc zadania adiutanta I dywizjonu. Po ataku ZSRR na Polskę w niesprecyzowanych okolicznościach został wzięty do niewoli przez Sowietów i osadzony w obozie jenieckim w Kozielsku. Między 16 a 19 kwietnia 1940 roku poniósł śmierć z rąk funkcjonariuszy NKWD w lesie katyńskim, gdzie został pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej. Po 60 latach powstał Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu, w miejscu tym przeprowadzono też ekshumacje i prace archeologiczne.
Podczas ekshumacji w 1943 roku przy jego ciele odnaleziono znak tożsamości, na którym widniał napis: PKU Bochnia, oraz kopertę. Zwłoki zostały oznaczone numerem 255, a Badowski figurował na liście wywozowej 029/1, sporządzonej 13 kwietnia 1940 roku.
5 października 2007 roku, minister obrony narodowej Aleksander Szczygło nadał mu pośmiertnie stopień majora. Informacja o awansie została ogłoszona 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Badowski został także uhonorowany 15 września 2005 roku na Pomniku Katyńskim w Jarosławiu, gdzie wyryto jego nazwisko. Przez całe życie był związany z rodziną, miał żonę Helenę oraz syna Jacka.
Ordery i odznaczenia
Wiktor Badowski był osobą, która została odznaczona wieloma nagrodami za swoje zasługi. Jego osiągnięcia znalazły odzwierciedlenie w przyznanych odznaczeniach. Wśród wyróżnień, które otrzymał, można wymienić:
- srebrny Krzyż Zasługi,
- medal pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
- medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
- brązowy medal za Długoletnią Służbę (1938).
Przypisy
- 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl [dostęp 27.06.2024 r.]
- Historia Zbrodni Katynskiej [online] [dostęp 17.11.2024 r.]
- Orzeł Biały. Polska walcząca o wolność., pbc.uw.edu.pl, 09.10.1948 r., s. 4 [dostęp 17.11.2024 r.]
- AuswärtigesA. Amt AuswärtigesA., „Amtliches Material zum Massenmord von Katyn“, 1943, s. 171 [dostęp 18.11.2024 r.]
- Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 26.08.2024 r.]
- Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl [dostęp 28.08.2024 r.]
- Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 17.09.2024 r.]
- Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], web.archive.org [dostęp 18.11.2024 r.]
- Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5.10.2007 r. w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie.
- a b Rybka i Stepan 2006, s. 174.
- Rybka i Stepan 2006, s. 946.
- Tucholski 1991, s. 69.
- U bitych w K aty ni 2015, s. 148.
- Księga Cmentarna Katynia 2000, s. 12.
- Księga Cmentarna Katynia 2000, s. LIII.
- Rocznik Oficerski 1928, s. 394.
- Rocznik Oficerski 1928, s. 495.
- Rocznik Oficerski 1932, s. 212, 688.
- Dz. Pers. MSWojsk., Nr 98 z 2.10.1925 r., s. 532, 534.
- Nazwiska upamiętnione na tablicach katyńskich w 2005 roku [online], chrystuskrol.com [dostęp 27.06.2017 r.]
- „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 15.09.2023 r.]
Oceń: Wiktor Badowski