Wiktor Badowski


Wiktor Tadeusz Badowski, urodzony 20 lutego 1902 roku w Borzęcinie, niedaleko Brzeska, to postać, która zapisała się w historii Polski jako kapitan artylerii Wojska Polskiego.

Jego życie, pełne pasji i poświęcenia dla ojczyzny, zakończyło się tragicznie podczas zbrodni katyńskiej, gdzie zginął między 16 a 19 kwietnia 1940 roku.

Losy Wiktora Badowskiego są przykładem wielu ofiar, które poniosły śmierć w dramatycznych okolicznościach, stanowiących mroczną kartę w dziejach II wojny światowej.

Życiorys

„Wiktor Badowski przyszedł na świat w rodzinie Stanisława i Katarzyny z Czujów. Ukończył naukę w szkole podstawowej w Borzęcinie, a następnie gimnazjum w Tarnowie.

W latach 1920 brał udział w wojnie, walcząc najpierw w 6 pułku artylerii ciężkiej, a później w 1 ochotniczej baterii 9 dywizjonu artylerii konnej. W okresie 1922–1923 był uczniem Kursu Szkoły Podchorążych w Oficerskiej Szkole Piechoty w Warszawie, a latem 1923 roku rozpoczął naukę w Oficerskiej Szkole Artylerii, która mieściła się w Toruniu.

Na podstawie decyzji Prezydenta RP Stanisława Wojciechowskiego, 2 października 1925 roku Badowski został mianowany podporucznikiem ze starzeństwem, z dniem 1 lipca 1925 roku, zajmując 87. lokatę w korpusie oficerów artylerii. Wkrótce po tym jego służba przeniosła go do 20 pułku artylerii polowej w Prużanie. W 1927 roku awansował na porucznika, a jego starszeństwo datowano na 1 lipca tego samego roku. Pełnił tam różnorodne funkcje, w tym oficera baterii, łączności, intendentury i administracji.

Kolejny awans, tym razem na stopień kapitana, otrzymał 1 stycznia 1936 roku oraz zajmował 80. lokatę w korpusie oficerów artylerii. W 1939 roku służył w dywizjonie artylerii lekkiej KOP „Czortków”, gdzie działał w roli adiutanta.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku brał udział w walkach w 40 pułku artylerii lekkiej, pełniąc zadania adiutanta I dywizjonu. Po ataku ZSRR na Polskę w niesprecyzowanych okolicznościach został wzięty do niewoli przez Sowietów i osadzony w obozie jenieckim w Kozielsku. Między 16 a 19 kwietnia 1940 roku poniósł śmierć z rąk funkcjonariuszy NKWD w lesie katyńskim, gdzie został pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej. Po 60 latach powstał Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu, w miejscu tym przeprowadzono też ekshumacje i prace archeologiczne.

Podczas ekshumacji w 1943 roku przy jego ciele odnaleziono znak tożsamości, na którym widniał napis: PKU Bochnia, oraz kopertę. Zwłoki zostały oznaczone numerem 255, a Badowski figurował na liście wywozowej 029/1, sporządzonej 13 kwietnia 1940 roku.

5 października 2007 roku, minister obrony narodowej Aleksander Szczygło nadał mu pośmiertnie stopień majora. Informacja o awansie została ogłoszona 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Badowski został także uhonorowany 15 września 2005 roku na Pomniku Katyńskim w Jarosławiu, gdzie wyryto jego nazwisko. Przez całe życie był związany z rodziną, miał żonę Helenę oraz syna Jacka.

Ordery i odznaczenia

Wiktor Badowski był osobą, która została odznaczona wieloma nagrodami za swoje zasługi. Jego osiągnięcia znalazły odzwierciedlenie w przyznanych odznaczeniach. Wśród wyróżnień, które otrzymał, można wymienić:

  • srebrny Krzyż Zasługi,
  • medal pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
  • brązowy medal za Długoletnią Służbę (1938).

Przypisy

  1. 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl [dostęp 27.06.2024 r.]
  2. Historia Zbrodni Katynskiej [online] [dostęp 17.11.2024 r.]
  3. Orzeł Biały. Polska walcząca o wolność., pbc.uw.edu.pl, 09.10.1948 r., s. 4 [dostęp 17.11.2024 r.]
  4. AuswärtigesA. Amt AuswärtigesA., „Amtliches Material zum Massenmord von Katyn“, 1943, s. 171 [dostęp 18.11.2024 r.]
  5. Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 26.08.2024 r.]
  6. Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl [dostęp 28.08.2024 r.]
  7. Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 17.09.2024 r.]
  8. Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], web.archive.org [dostęp 18.11.2024 r.]
  9. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5.10.2007 r. w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie.
  10. a b Rybka i Stepan 2006, s. 174.
  11. Rybka i Stepan 2006, s. 946.
  12. Tucholski 1991, s. 69.
  13. U bitych w K aty ni 2015, s. 148.
  14. Księga Cmentarna Katynia 2000, s. 12.
  15. Księga Cmentarna Katynia 2000, s. LIII.
  16. Rocznik Oficerski 1928, s. 394.
  17. Rocznik Oficerski 1928, s. 495.
  18. Rocznik Oficerski 1932, s. 212, 688.
  19. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 98 z 2.10.1925 r., s. 532, 534.
  20. Nazwiska upamiętnione na tablicach katyńskich w 2005 roku [online], chrystuskrol.com [dostęp 27.06.2017 r.]
  21. „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 15.09.2023 r.]

Oceń: Wiktor Badowski

Średnia ocena:4.7 Liczba ocen:15